به یادم باش که دریادم بمانی / که ما با هم رفیق بودیم زمانی
گذشته ها اگر رفت و گذشتند / ولی در قلب من باز هم همانی
چو گل های شقایق داغدارم / بیا پروانه شو بنشین کنارم
بشو مرهم به زخم قلبم ای دوست / که خنجر خورده ی این روزگارم
جهان بى دوستان زندان جان است / صفاى زندگى با دوستان است
مخلص همه ی اونایی که چراغ رفاقتشون همیشه برای ما نفت داره!
میدونستی رفاقت معرفت نمیاره … این معرفت که رفاقت میاره … !
در تقویم دوستی این را به ذهنت بسپار روزی به نام فراموشی وجود ندارد
نوشته های روی شن مهمان اولین موج دریا هستند
حکاکیهای روی سنگ،مهمان همیشگی تاریخند
دوستان خوب حک شدگان روی قلبند و ماندگارانی ابدیند
بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه ، چشمانت را از من دور کند
و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد .
دوستان من مثل گندمند یعنی یه دنیا برکت و نعمت ، نبودنشان قحطی و گرسنگی
و من چه خوشبختم که زردی خوشه های گندم در اطرافم موج میزند .
حکایت ما و دوستان حکایت ماه و برکه است! در دل هم جا دارند ولی از هم دورند.
دریا همیشه از من دلگیر است چون بزرگی دل دوستانم را به رخ او میکشم
اونقدر مرامت فابریکه که توى هیج نمایندگى قطعاتش پیدا نمیشه
ما با نفس سلامت ای دوست ، خوشیم / از گرمی هر کلامت ای دوست ، خوشیم
هرچند که افتخار دیدارت نیست / با زنگ خوش پیامت ای دوست ، خوشیم
اس ام اس اعتماد